Toen ik vrijdagmiddag de zaal binnen wilde lopen werd er vriendelijk verzocht om je schoenen uit te trekken. Een medewerker van het museum vertelde dat er tapijtkleden lagen die nog een tijdje mee moesten gaan. Natuurlijk kom je op het moment dat je je schoenen uittrek er achter dat je twee niet helemaal de zelfde sokken aan hebt. Gelukkig was het niet zo heel erg druk op deze tentoonstelling en viel het vrijwel niet op, denk ik.

Eenmaal binnen begaf ik mij in de wondere wereld van de Zwitserse kunstenares Pipilotti Rist. De ruimte van deze tentoonstelling was omgetoverd in een kleurrijke omgeving met grote videoprojecties die eigenlijk de volledige ruimte vulde met ondersteuning van verschillende kunstzinnige muziekgeluiden. De beelden die te zien waren verschilden van een paar voeten tot aan een aan tuinplant en nog veel meer rare beelden. Een leuk detail is dat de plattegrond van deze tentoonstelling leek op een wezen met een maag, een hart en longen.

Na een tijdje gekeken te hebben bleek er in het midden een soort van kleden te liggen met kussens waarop je kan liggen. Ik had mij al zo voorgenomen om niet te gaan liggen, maar op het moment dat iedereen lag voelde ik me op een of andere manier ook verplicht om te gaan liggen. Heel vaag. Toen ik eenmaal een plekje had gevonden en wilde gaan liggen kon ik mij zelf nog net redden van een kussen dat rijkelijk bezaaid was met roos. Na een zoektocht naar een schone plek gaf ik mezelf eindelijk de kans om liggend te kijken. Na een tijdje gekeken te hebben was het voor mij niet helemaal duidelijk wat deze kunstenares wilde vertellen. De tentoonstelling had denk ik meer wat weg van een stevige paddotrip.

Misschien kan jij wel ontdekken wat Pipilotti Rist voor boodschap had. Kom dan snel naar museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam. De tentoonstelling is nog te zien tot en met 10 mei 2009 en check voor meer informatie www.boijmans.nl

Daniël – Culture Club