In het donkerste steegje van Rotterdam-Noord, zonder niet-enge mannen en zonder wel enge mannen staat er een theater verstopt: ’t Kapelletje. Op deze woensdagavond staat het Rotterdams Open Podium op het menu. Iedereen die denkt dat hij iets kan, mag zich opgeven en mag meedoen. Binnen werd ik ontvangen door zes vriendelijke dames die hun jas uit hadden gedaan. Ik snapte de clou; ik moest gewoon mijn jas ook uit doen. Trapje op, rechtsaf, trapje op, linksaf… Een standaard liftgebruiker zou het niet redden.  

Voor aanvang ben ik al in de zaal een kijkje wezen nemen. Mij werd geadviseerd om bovenin te zitten zodat ik een goed uitzicht had. Maar al snel bleek dat mijn benen te lang waren om normaal te kunnen zitten. Ik had dus een zaag mee moeten nemen om een stukje uit mijn benen te zagen. Met benen wijd zitten zodat mijn broek uit zou scheuren aan de binnenkant was geen optie. Na een staanplaats in te hebben genomen hoorde ik een zangtalent zijn stem testen. Het beloofde daarmee toch een interessante avond te worden.

In het programmaboekje stonden zes kandidaten aangekondigd. Ik heb er bar weinig in gekeken, want de gezellige en sfeermakende presentator verklapte telkens van wat komen zou. Op zijn Roel Pots werd een oudere vrouw uit het publiek flink gepest met Rotterdamse geintjes. Geïnspireerd door Whitney Houston, maar geschreven door henzelf, toonde de band Beautiful Delilah de klanken van hun puur band-achtige eh… band. De lamp zorgde voor een gevoel alsof ik thuis op mijn bank zat, met naast de lamp een bandje (lees “bendje”). Alsof ze speciaal voor mij zongen.

De volgende act werd verzorgd door P Rast. De goede uitspraak is op de Hollandse manier: Pee en zijn achternaam rijmt op kwast. Hij heeft er veel voor over gehad om hier te mogen staan: hij komt helemaal uit Apeldoorn. Met grote overtuiging zong hij zijn soul en R&B-klinkende nummers. Niet mijn muziek, maar zoals ik hem al vooraf had gehoord, klonk hij ook nu weer erg goed. Zelf wist hij na afloop ook dat het goed was gegaan. Zonder te wachten bedankte hij ons al. Terecht, want iedereen was muisstil. Daaruit kon iedereen wel concluderen dat er wat talent aan de stembandjes van P Rast (nog steeds Pee en zijn achternaam rijmend op kwast) hangt.

Het derde optreden van de avond werd vervuld door dJEFF. De leeftijd werd van twintigers verlegd naar veertig. Zijn eerste nummer klonk goed, hij maakte het nummer tastbaar. Maar helaas zakte dat in bij zijn tweede nummer, waarin hij begon te schreeuwen en met noten begon te gooien. Zijn stem ging klinken alsof de banden van zijn stembanden door elkaar gehutseld waren.

In de rust begonnen de medewerkers een stoelendans te doen. Ik wilde ook meedoen, maar ik had het te laat in de gaten. “We hadden niet zoveel bezoekers verwacht”, zei een van hen tegen mij. Een hele rij met stoelen wordt vooraan neergestald. Blijkbaar was er in de pauze toch wel een aantal mensen vertrokken, want achteraf waren de extra stoelen niet nodig, en werden dus weggehaald. Zoals ik al zei: een stoelendans.

We kregen een bezoek van een hemelsrijke sjeik, die net van de tandarts kwam waar olie werd geboord. Dat was zijn eerste en beste grap. Om dingen als “…en nu ben ik mijn tekst vergeten” lukt het me niet om openmondig gaan zitten schaterlachen. De mensen naast mij lachten af en toe. Of ze kijken alleen naar het Patty Brard-lach-niveau, óf ze zijn familie, óf ze doen alsof ze de mop ook snappen. Gelukkig kreeg deze act, Rudimentair, niet genoeg stemmen om door te mogen.

Een duo mannelijke gitaarspelende zangers zingen een slaapmutsje. Ze missen de pit die ze nodig hadden. Na deze intro van twee minuten komt er een versnelling, de tekst “hit it” valt te horen. Je zou toch verwachten dat dit zou leiden naar rock en roll en heen en weer slingeren van het haar, maar het werd het einde van het nummer. Aan het einde van het tweede nummer van hen gaat de linkse van de twee gek doen. Hij stapt op, acteert zijn emoties net zo goed als de figuranten uit GTST en loopt naar voren. Bij hen komt er blijkbaar veel gevoelens los. Bij mij niet. Ik vind dat ze gek doen.

Tot slot werd er een Bulgaarse dans opgevoerd. Ze zullen het uiteraard perfect hebben uitgevoerd, maar wie ben ik om hen te beoordelen. Ook het publiek haakte af; het werd rumoerig. Op zoek naar een overeenkomst tussen het nummer van Frank Sinatra en de dans kon ik er uit opmaken dat er géén overeenkomst was. Op elk moment werd er gedraaid en een hupje gedaan. Toch heb ik wat geleerd over de Bulgaren, omdat de dansers wel de moeite namen om iets over Bulgaarse vrouwen te vertellen: erop afstappen en vragen of ze wilt neuken werkt niet, een zakdoekje wordt meer gewaardeerd. Dus wanneer je een aantrekkelijke Bulgaarse vrouw ziet snotteren weet je dat je een condoompje moet pakken.

Voordat de uitslag bekend werd, mochten we nog even genieten van Kaapverdiaans geschetter. Het publiek was duidelijk hun publiek niet, want het Creools was voor ons niet vertaalbaar en met een kwartier lang de wave doen waren ook maar weinig mensen voor te vinden. Het aantal leden van de groep groeide bij elk nummer, en toen er het eerste vrouwelijke wezen op het podium verscheen, was er eindelijk weer kwaliteit hoorbaar. Jammer dat de rest van de groep er nog doorheen tetterde.

De uitslag, eindelijk. Er waren zó veel mensen, logisch dat het dan wat langer duurt voordat alle stemmen geteld zijn. Ja natuurlijk, het publiek is de jury! Tot grote spijt van de presentator wilde miss 1939 (de geplaagde vrouw die hij al eerder voor schut zette) niet de winnaars bekendmaken. De nummer twee werd P Rast (Pee en zijn achternaam rijmend op kwast). Op nummer één eindigde met grote overtuiging Beautiful Delilah. Op woensdag 4 maart kunnen wij deze twee verwachten in de maandfinale in het Theater Zuidplein. Naar mijn mening gaan deze twee terecht door naar de maandfinale en ik wens hen dan ook veel succes met de voorbereiding en uitvoering.

Na de optredens adviseerden de zes dames de bezoekers ons onze jassen aan te trekken, op een eigenaardige manier: Ze hadden hun jas zelf ook aan. Zouden ze dat zelf verzonnen hebben? In ieder geval hoop ik dat de dames er ook bij de maandfinale zal zijn!

Meer informatie is te vinden op www.hetrotterdamsopenpodium.nl